मानिस प्राकृतिक प्राणी रहेका कारण प्रकृतिले दिएका हरेक गुणहरुसँग नजिक हुन्छ भन्नेमा कोही पनि मतभिन्नतामा रहन सक्तैनन् । यसकारण पनि मानिसमा यौन चाहना हुनु अस्वभाविक होइन, यौन आकर्षण हुनु अस्वभाविक होइन । विश्वमा गरिएको सर्वेक्षणले एक पुरुषले दिनमा नौ पटक यौन चाहनाको इच्छा राखेपनि महिलाले १९ पटकसम्म राख्ने रिपोर्टको तथ्यसँग कोही भाग्न मिल्दैन । अहिले नेपाली समाज, सहर र काम गर्ने प्रतिष्ठानहरुमा यौन हिंसाको कुरा निक्कै व्यापक हुन थालेको छ । अझ, मिडिया हाउसका चर्चा कम छैनन् । तर, के यसमा कसको दोष छ ? मिडियामा काम गर्नेहरुको मात्र हो ? अथवा यसको प्रमुख कारण के हो ? यसबारेमा टिप्पणी गर्नु स्वभाविक ठानेर व्लगमार्फत केही धारणा राख्न चहान्छु । यो मेरो व्यक्तिगत विचार भएकाले पनि यसलाई सार्वजनिक गर्नका लागि व्यक्तिगत व्लगलाई नै आधार बनाएको हुँ ।
–एउटा टेलिभिजन कार्यक्रमको रिपोर्ट देखेर म छक्क परें । महिला हिंसाको नाममा सार्वजनिक सवारीसाधनको अवैज्ञानिक भिडियो सहित देखाइएको थियो, रिपोर्ट । बाध्यताको यात्रालाई हिंसाको कोणबाट प्रस्तुत गर्ने समाचार कक्षलाई बधाई छ । तर, यदि महिला हिंसाकै रिपोर्ट गर्ने हो भने डिस्को, डान्स र बारमा किन रिपोर्टटिंग नगरेको ? त्यहाँ हिंसा छैन ? यौनहिंसा छैन ?
–क्षमता, हिम्मत र कार्यशैली भन्दापनि रुपको योग्यता निक्कै महत्वपूर्ण हुने गरेको छ । त्यसकारण पनि विश्वामित्रको ध्यान भंग भएको थियो भन्ने पौराणिक कथाहरु पढ्दा हुन्छ । त्यस्ता मेनकाहरु जसले अवसरका लागि अहिलेको नेपाली समाजमा आफ्नो रुपलाई बजारीकरण गरेका छन्, तिनले के गरिरहेका हुन् ? तिनका कारणले अन्य मानिसको सामाजिक प्रतिष्ठा र प्रतिष्ठानमा रोजगारीमाथि हिंसा भएको छैन ?
–हो, बलात्कार हिंसा हो । दुव्यर्ववाहार हिंसा हो । अनिच्छासँग जवरजस्ती हिंसा हो । तर, मनपरेसम्म सहमति र मन नपरेपछि हिंसा भनी गर्ने उजुरीको परम्पराले नेपाली समाजका प्रतिष्ठानहरुमा काम गर्नेको चरित्रहत्याको क्रम कहिलेसम्म हुने हो ? अरुलाई खराब देखाएर आफु पानीमाथिको आभानो बन्ने कानुनको के अर्थ भो ?
–आफ्नो अवसरका लागि जे पनि गर्न तयारहरु मिडिया, फिल्म र अन्य निकायमा देखिएको छ । वैंकिंग क्षेत्रको कुरा पनि निक्कै छन् । यीनलाई कुन रुपमा व्याख्या गर्ने हो ? कसरी विश्लेषण गर्ने हो ?
–पुरुषले गरेको जबरजस्ती हिंसा भएजस्तो महिलाले गरेको जबरजस्तीलाई हिंसा मान्ने कि नमान्ने ? पुरुषवादी सोच भनेर लगाइने आरोप सहरका लागि शोभनीय छैन, सहरका हरेक घरहरुमा महिलाको हुकुमी शासन छ, त्यसलाई के भन्ने ?
हिंसाको व्याख्या गर्ने तरिकाले अहिले समाजमा फरक प्रकारको सन्देश जान थालेको छ । एक प्रतिष्ठित व्यक्तिको नाममा माथि हिंसाको कुरा उठाउँदा ठूलै मिडियाबाट उनको जागिर गयो, अन्ततः उनीमाथि लागेको मुद्दामा उनले जित हासिल गरे । यो के थियो ? अर्का व्यक्तिलाई अवसरका लागि अनेक प्रलोभन र मोहजालमा फँसाएर पछि हिंसाको नाममा उनको रोजगारीलाई ध्वस्त बनाइयो, यसले के सन्देश दिन्छ ? अहिलेपनि हिंसाको नाममा विभिन्न व्यक्तिहरुको कार्यगत सफलतामाथि धावा बोल्न थालिएको छ, उनीहरुको भविष्यलाई डुवाउने नियतलाई अधिकार भन्ने कि उनीहरुमाथि भएको हिंसा ? समाजमा एउटा महिलाको इज्जत जति गहन र महत्वपूर्ण छ त्यति नै पुरुषको पनि हुन्छ । जिम्मेबारी अझ बलियो हुन्छ । समाज अहिले नै व्यवाहारिक भइसकेको छैन, समाज अहिले नै सहरीकरण भएको छैन । एउटा पुरुषको काँधमा परिवारका अनेक सदस्यहरुको भविष्य जोडिएको हुन्छ, उसको चरित्रहत्याले परिवारकै हत्या हुन्छ । समाजको यथार्थको रेल यो लिकबाट दौडिरहेको छ । एक पल्ट गहन विश्लेषण गर्ने हो की ?
यस्तो खबर आएको छैन– कुनै महिलाले यौनहिंसा गरिन् भन्ने । यस्तो घटना सार्वजनिक भएको छैन, जसले महिलाको चरित्रमाथि दाग लागोस् । तर, यस्तो घटना सार्वजनिक भइरहेका छन्, पुरुषले यौनहिंसा गरेको छ । ति घटनाले सम्भावना बोकेका विज्ञहरुसमेतको भविष्यलाई ध्वस्त बनाउँदै गइरहेको छ । समाज सहि बाटोतिर लम्किन सकोस् ।
–एउटा टेलिभिजन कार्यक्रमको रिपोर्ट देखेर म छक्क परें । महिला हिंसाको नाममा सार्वजनिक सवारीसाधनको अवैज्ञानिक भिडियो सहित देखाइएको थियो, रिपोर्ट । बाध्यताको यात्रालाई हिंसाको कोणबाट प्रस्तुत गर्ने समाचार कक्षलाई बधाई छ । तर, यदि महिला हिंसाकै रिपोर्ट गर्ने हो भने डिस्को, डान्स र बारमा किन रिपोर्टटिंग नगरेको ? त्यहाँ हिंसा छैन ? यौनहिंसा छैन ?
–क्षमता, हिम्मत र कार्यशैली भन्दापनि रुपको योग्यता निक्कै महत्वपूर्ण हुने गरेको छ । त्यसकारण पनि विश्वामित्रको ध्यान भंग भएको थियो भन्ने पौराणिक कथाहरु पढ्दा हुन्छ । त्यस्ता मेनकाहरु जसले अवसरका लागि अहिलेको नेपाली समाजमा आफ्नो रुपलाई बजारीकरण गरेका छन्, तिनले के गरिरहेका हुन् ? तिनका कारणले अन्य मानिसको सामाजिक प्रतिष्ठा र प्रतिष्ठानमा रोजगारीमाथि हिंसा भएको छैन ?
–हो, बलात्कार हिंसा हो । दुव्यर्ववाहार हिंसा हो । अनिच्छासँग जवरजस्ती हिंसा हो । तर, मनपरेसम्म सहमति र मन नपरेपछि हिंसा भनी गर्ने उजुरीको परम्पराले नेपाली समाजका प्रतिष्ठानहरुमा काम गर्नेको चरित्रहत्याको क्रम कहिलेसम्म हुने हो ? अरुलाई खराब देखाएर आफु पानीमाथिको आभानो बन्ने कानुनको के अर्थ भो ?
–आफ्नो अवसरका लागि जे पनि गर्न तयारहरु मिडिया, फिल्म र अन्य निकायमा देखिएको छ । वैंकिंग क्षेत्रको कुरा पनि निक्कै छन् । यीनलाई कुन रुपमा व्याख्या गर्ने हो ? कसरी विश्लेषण गर्ने हो ?
–पुरुषले गरेको जबरजस्ती हिंसा भएजस्तो महिलाले गरेको जबरजस्तीलाई हिंसा मान्ने कि नमान्ने ? पुरुषवादी सोच भनेर लगाइने आरोप सहरका लागि शोभनीय छैन, सहरका हरेक घरहरुमा महिलाको हुकुमी शासन छ, त्यसलाई के भन्ने ?
हिंसाको व्याख्या गर्ने तरिकाले अहिले समाजमा फरक प्रकारको सन्देश जान थालेको छ । एक प्रतिष्ठित व्यक्तिको नाममा माथि हिंसाको कुरा उठाउँदा ठूलै मिडियाबाट उनको जागिर गयो, अन्ततः उनीमाथि लागेको मुद्दामा उनले जित हासिल गरे । यो के थियो ? अर्का व्यक्तिलाई अवसरका लागि अनेक प्रलोभन र मोहजालमा फँसाएर पछि हिंसाको नाममा उनको रोजगारीलाई ध्वस्त बनाइयो, यसले के सन्देश दिन्छ ? अहिलेपनि हिंसाको नाममा विभिन्न व्यक्तिहरुको कार्यगत सफलतामाथि धावा बोल्न थालिएको छ, उनीहरुको भविष्यलाई डुवाउने नियतलाई अधिकार भन्ने कि उनीहरुमाथि भएको हिंसा ? समाजमा एउटा महिलाको इज्जत जति गहन र महत्वपूर्ण छ त्यति नै पुरुषको पनि हुन्छ । जिम्मेबारी अझ बलियो हुन्छ । समाज अहिले नै व्यवाहारिक भइसकेको छैन, समाज अहिले नै सहरीकरण भएको छैन । एउटा पुरुषको काँधमा परिवारका अनेक सदस्यहरुको भविष्य जोडिएको हुन्छ, उसको चरित्रहत्याले परिवारकै हत्या हुन्छ । समाजको यथार्थको रेल यो लिकबाट दौडिरहेको छ । एक पल्ट गहन विश्लेषण गर्ने हो की ?
यस्तो खबर आएको छैन– कुनै महिलाले यौनहिंसा गरिन् भन्ने । यस्तो घटना सार्वजनिक भएको छैन, जसले महिलाको चरित्रमाथि दाग लागोस् । तर, यस्तो घटना सार्वजनिक भइरहेका छन्, पुरुषले यौनहिंसा गरेको छ । ति घटनाले सम्भावना बोकेका विज्ञहरुसमेतको भविष्यलाई ध्वस्त बनाउँदै गइरहेको छ । समाज सहि बाटोतिर लम्किन सकोस् ।
No comments:
Post a Comment