दम्भित छु आज

अकास्मात अकाशियो पश्चिमाको यान

अनेकन वैज्ञानिक चमात्कारको विषयसँगै

म आकाशतिर टोलाइरहेको छु,

यानको धुवाँमार्ग नियालेर

निरन्तर जन्मदेखि

तीन दशक नजिकको उमेरयोगसम्म

मैले पुजा गर्ने चन्द्रको माटो टेकेर

मेरो कल्पनशिल बाटोहरु मिचेर

हावामा तरङ्गित हुँदै

प्रयोगका नाममा उत्रियो फेरि उसको यान

धर्तीमा सफलताका नाममा ।

विश्वसमुदायमा आफुलाई उचो राखेर

मेरो कदलाई अत्यन्तै निकृष्ट देख्नेगरी

उसका वैज्ञानिक दम्भबाट

थिचिरहेको छ आजसम्म पनि ।

नाजवाफ मेरो ओठहरु, मेरा विचारहरु

उसका दम्भअघि प्रयोगवादी छैनन्

भुइमान्छेका सहरमा हुर्किरहँदा

म आफुलाई उभन्दा उँचो ठानिरहेको छु ।

किनकी,

मेरो यान उसको आकाशभन्दा माथि छ

आकाशगंगाहरुको भ्रमणसँगै

निरन्तर, तेज गतिमा अत्यन्तै तिव्रतामा

शव्दबाट भावनाबाट र सोचबाट

मेरो सोचले उसका प्रयोगहरुलाई

सर्वदा फिक्का देखिरहेको छ

उसले धर्ती टेक्यो, मैले घर बनाइसके

उसले माटो टिप्यो मैले आँगन लिपीसकें

हेर आज मेरो आँगन लपक्क रंगिएको छ

उसले टेकेको धर्तीमा मेरो सुन्दर घर बनेको छ

सोचबाट, शव्दबाट, अक्षरबाट, हरफबाट अर्थबाट

दम्भित छु आज

उसको यानभन्दा मेरो यानको रफ्तारबाट

-वि’नोद