सायद, जीवित भेटिन्नन्, आत्माहरु

–विनोद ढकाल

कहीँ आत्मा हुन्छ भने
हे आत्मा हो, जगाऊ भुत
जगाउ, विगत र वितेका घडी
म शताव्दिअघि फर्कन्छु ।

पटाँस पट्कीए जसरी
बुहारीघाँसको लाजजस्तो
कान्लामाथिको श्लीलता ढाकेर
नाङ्गो–उदांगो सहर छाड्छु

दिक्दारी यो कोलाहल
षडयन्त्रका संगिन काँडाहरु
कठपुतली अधिकारकर्म गर्नेहरु
यी सवै छाडेर विलिन हुन्छु

कहीँ कतै आत्माहरु जीउँदा पाएँ भने सोध्नेछु–
के दिएर गएका थियौ ?
के महसुस गरेका छौ ?
के अपेक्षा राखेथ्यौ ?
के पाइरहेका छौ ?
यो कृत्रिम बस्तीमा
सायद,
जीवित भेटिन्नन्, आत्माहरु पनि ।

(१८, पुस, २०६९)