साइबर लभ–११
तिम्रो ठमेल मान्छेले मान्छे किन्ने, चुस्ने र थुक्ने एउटा अघोषित
रातोबजार बनीसकेको छ । तिमी बसेको सहरभन्दा आधुनिक ।
‘दाई म मोडेल मिलाइदिन्छु, २० हजार लाग्छ ।’, कोही सडकको दलाल हात तानेर ठमेलको रातमा व्यापारको कुरा गरिरहेको छ । अर्धनशामा पेटीमा हिँडीरहेको मान्छे म । भनिरहेको छु,‘भाई जो यो रातमा ट्याक्सी चढिरहेको छैन, त्यसलाई तिम्रो प्रस्तावको कत्तिपनि प्रभाव पर्दैन, तिमी गलत मानिसलाई प्रस्ताव गरिरहेका छौ ।’ उ फेरि पनि प्रस्ताव अगाडी सार्छ र दबाब दिन्छ,‘दाई समय मिलाउनुस्, फोन नम्बर दिनुस्, मान्छे आएपछि बोलाउँछु ।’ रातको ११ कटिसकेको छ । तर, ठमेल अहिले पनि दिउँसोजस्तो लागिरहेको छ, बत्तीको झिलिमिलिले । तर, यो रात हो भन्ने प्रमाणका अनेक संकेतहरु सल्बलाइरहेका दलाल, रातको कमाइमा जुटेका अनेकन मोडेलहरु, हिरोइनहरु, पर्यटकहरु, पसलेहरुको चहलपहलले देखाइरहेको छ ।
ठमेलको नाम लिनासाथ सामान्य मानिसले बनाउने धारणामा अव फरक भेटेको छैन मैले । त्यो पर्यटकहरुको क्षेत्रमात्र नभएर नेपालीहरुको हरप्रकारको आम्दानीको स्रोतशाला हो । काठमान्डु निक्कै क्रुर छ, यहाँ हैसियतका लागि पैसा र पैसाका लागि यौवनको व्यापार अनिवार्य बनिसकेको छ । अनि, जसले यौवनको व्यापार गर्न जान्दैनन्, उनलाई भ्रष्टाचारको बाध्यता पनि छ । म ठमेलको वरीपरिबाट दरबारमार्गतिर उम्किने कोसिसमा छु । त्यो ठमेलको चौथो रात थियो, जहाँ म फरकप्रकारको दृश्यका लागि पुगेको थिएँ । शेली, हरवखत ठमेलका रातहरुको बारेमा व्याख्या गर्थिन् । त्यसकारण त्यहाँको असली रात मैले बुझ्नुपर्ने थियो–आखिर ठमेलको रातमात्र किन निक्कै चर्चामा छ रु
आज शेली अनलाइन छैनन् । उनीसँग ठमेलको बारेमा बारम्बार कुरा गर्न मन थियो । तर, मैले उनलाई आजै यो कुरा भनिन भने भोली विर्सनेछु । र, पर्सी फेरि ठमेलको बारेमा अर्को धारणा बन्नेछ । त्यसकारण आजै म उनलाई इमले लेख्दैछु ।
शेली । आज म ठमेलको सामान्य घुमाइपछि फर्किएको छु । यो काठमान्डुको एउटा क्षेत्र हो । र, तिमीले बारम्बार व्याख्या गरेको ठाउँ । मैले देखेको ठमेल, तिमीले भनेको ठमेलको अन्तर तिमी नै छुट्याउनु । तिम्रो ठमेल अधिक आधुनिक छ । तिम्रो ठमेल उच्चस्तरीय वेश्याहरुको ओछ्यान बनेको छ । तिम्रो ठमेल मान्छेले मान्छे किन्ने, चुस्ने र थुक्ने एउटा अघोषित रातोबजार बनीसकेको छ । तिमी बसेको सहरभन्दा आधुनिक । तिमी बसेको पहिलो विश्वको पहिलो सहरसँग तुलनायोग्य छ, यहाँको जीवन । किनभने यो ठाउँ पहिलो विश्वबाट फर्किएका कथित पर्यटकहरुको रासलिलाको पाठशाला पनि बनिसकेको रहेछ । क्षीतिजको दृश्य अस्ताउन नपाउँदै, सुरु हुन्छ यहाँको इन्द्रेणीपाराको जीवन । सडक, गल्ली, बार।।।।सवै अभ्यस्त हुन्छन् मात्र, नशामा ।
शेली, ठमेल जसरी पनि बाँचीरहेको छ, अधिक ध्वनीप्रदुषणमा । मान्छेहरुका तर्ककुतर्क र कर्तुतहरुमा । बस, बचेको केही छैन त्यहाँ । छ केही भने ठमेल भन्ने नाम । र, त्यो नामलाई पनि मानिसहरुले आफु अनुकुल व्याख्या गरिसके, जसरी म गरिरहेको छु अहिले । यहाँ रुप बदलेर काम गर्नेहरु व्यापक छन्, नशामा डुव्न आउनेहरु र नशामा डुवान जान्नेहरु उत्तिकै छन् । नशालु ठाउँ हो यो, यहाँ हरप्रकारका नशाका उपचारहरु छन् । रातो, सेतो, हरियो, कालो कुन नशा लिने रु ठूलो, सानो, मोटो, पातलो रक्सी, म्याक्सी र ट्याक्सी । सवै नशा पाउने रहेछ ।
तिम्रो ठमेलको बारेमा केही घन्टामा जानेको यहि एउटा कुरा लेखेको छ, अरु कुरा फेरि पनि गरौंला । ठमेल चिन्नेहरुले नेपालका अन्य ठाउँहरु चिन्न छाडीसकेको जानकारी नि तिमीलाई दिनैपर्छ, मैले । आजलाई यत्ति नै ।
०००
मान्छेहरु सपनाको तकिया कुन दिशामा फर्काएर राख्छन् रु सपनाको महल कस्तो बनाउँछन् रु यसबारेमा मलाई थाहा छैन । मलाई यत्ति थाहा छ, सपनामा रुमल्लिने मान्छेहरु आज सडकमा रात्रीकालिन जीवनको फरक स्वाद लिइरहेका भेटिन्छन् ।
अधिकतम हिन्दुहरु आज दरबारमार्गका क्रिसमस इभ मनाइरहेका छन्, पर्वका नाममा । त्यहाँ केही रमाइलोका दृश्यहरु देखिरहेको छु । तीनजना मित्रहरुसँग अगाडीको पेटीमा टुक्रुक्क बसेर आजको सहरलाई नियाँलिरहेको छु । मेरो दाहिनेपट्टि हिन्दि गीतमा रमाइरहेका केही झुण्ड छन् अनि देव्रेबटी सडकमै खाँदै गरेका केही युवती, ठूला घरानीयाँ । सायद शेली पनि यो काठमान्डूको दृश्यबारे केही उत्सुकतापूर्वक मलाई सोधिरहेकी थिइन् । तर, यो रात जति रंगिन देखिएको छ, वत्तीहरुको उज्यालोमा त्यत्ति नै दुखी भएर बाँचीरहेको छ, भित्र भित्र । यो सहरमा रमाउनेहरु रमाएका छन् तर रमाइलो देखाउनेहरु सायद अमिलो स्वादमा बाँचेका छन् ।
सडककिनारको पीपलको फेदमा बसेर नियाँलिरहेको छु सडक । सडकमा अनेकथरीका मानिसहरु दौडीरहेका छन् । पर्यटकहरु पनि । ‘ह्याण्डसम, जाने हैन रु’ पछाडीबाट कोट्याएर कसैले भनेजस्तो लाग्यो । फर्किएर हेरेको, एक रात्रीकालिन वेटर, सायद कसैलाई वेट गरिरहेकी थिइन् । र, त्यहि फेदमा बसेको अर्को युवकलाई सोधीरहेकी थिइन् । आवाज नेपथ्यमा थियो, तर आफैंलाई सोधेजस्तो पनि । प्रसन्न र कवि भर्खरैमात्र आए । मेरा अहिलेसम्मको पर्खाइको मुख्य कारण ती दुईजना थिए । मन्द नशामा आइपुगेका उनीहरु मलाई आज सुन्धाराको पात्रसँग भेटाउँदैछन् । त्यस्तो पात्र जसले जीवनको फरक कोणको कथा मलाई सुनाउनेछिन् । उनी कोही महिला पात्र हुन्, जो जीवनका सात सय तीस रात नशामा विताइसकेकी छन्, सहरसँगै, यहाँका मान्छेहरुसँगै । र, तीन भाई सुन्धाराको गन्तव्यतिर लम्किएका छौं ।
०००
बाहिरपट्टि ठूलो गाडी छ । गाडीमा एउटी युवती । जाडोको याममा छोटा कपडामा बसीरहेकी उनको जीउ तातो छ । तर, उनलाई ज्वरो आएको होइन, वियरले तताएको जीउ रहेछ । भनिन्,‘तपाई हो, मलाई सोध्ने रु किन खोज्नुभएको रु’ उनको सोधाई यहि सहरको निरन्तर भेट्ने मान्छेको उद्देश्यतिर प्रहार थियो । तर, म उनलाई पात्रका रुपमा भेट्न चाहिरहेको थिएँ । किनभने मैले शेलीको काठमान्डूको कथा उनलाई सुनाउनुछ, देखाउनुछ र पढाउनुछ । शेलीका लागि मेरो भोलीको अनुभव उनलाई सुनाउनुछ, त्यसकारण ती युवतीको कथा मैले कोर्नुपर्नेछ ।
‘नाम के हो रु’ मैले सोधे ।
‘नाममा के छ र रु कामको कुरा गर्नुस, मिस्टर’ ती युवतीको उत्तर आयो ।’
‘मेरो काम नामबाटै सुरु हुन्छ नी त रु’ म उसलाई गफ गर्ने मेलो बनाइरहेको छु । ‘दिप्ति’ उनले भनिन् । अक्सर रातमा भेटिने युवतीहरुको थर हुँदैन । उनीहरुको त्यो नाममा पनि कति सत्यता छ थाहा छैन । तर, काठमान्डूका रात्रीकालिन जागिर खाने र मनोरञ्जन उद्योगमा उफ्रिनेहरुको त थर नै हुन्न । मलाई उनको थरभन्दा पनि कथासँग मतलव छ । म थरको प्रवाह गर्दिन ।
‘भित्र जाउँ’ उसले भनि । उसको प्रस्तावअनुसार म भित्र गएँ । त्यो भित्र जहाँ नेपथ्यमा हिन्दि गीतको फोहरा र अर्धनग्नहरु नाचीरहेका छन् । दिनभर अभ्यस्त हुने सहरका सुकिला चेहराहरु, अँगालोमा परस्त्री चेपेर धमाधम नशाको मजामा लिप्त छन् । उनीहरु बालकोनीमा बसेका छन्् ।
अनुहारमा चमक देखिन्छ, लालीको । उसैले वियर मगाएर प्रसन्नको छेऊमा लेपासिएर बसी । म, ती दुईमित्र भन्दा टाढा छु । र, एउटा रातको केही घन्टा सुरु भइरहेको छ । म निरन्तर दिप्तिको व्यवाहारलाई नियाँलिरहेको छु । जीवनसँग के सोचिरहेकी छ, उसले रु आफ्नो परिवारको कुन पक्षसँग निराश छ रु अथवा आफ्नो जीवनको कुनचाँही परिवेशसँग प्रतिपक्षी छ रु म छेउतिर सोचीरहेको छु । कविको छेउमा लेपास्सिएर बसेकी उसले एक गिलास वियर तनतन पिउँछे । वास्तवमा आज ऊ वियरको नशामा नतमस्तक भएकी छ । अनि, त्यहाँ आउने अर्धहोस भएका र बेहेस भएकाहरुलाई उत्तेजक बनाइरहेकी छ । उसको भरमा कथित व्यापारीहरु पैसाको विटो उडाइरहेका छन् । काठमान्डूको सुन्धाराभित्रको एउटा घरको भित्र तल्लाको रात फरक ढंगले गुज्रिरहेको छ । अनि मेरो मनमा अनेकप्रकारका प्रश्नहरु पनि उव्जिरहेका छन् । त्यसका उत्तरहरुका लागि म प्रयत्नशील छु । (
No comments:
Post a Comment